กานดาวศรี พยาบาลแม่พระ
บุคลากรทางด้านการ แพทย์ ก็เปรียบเสมือนผู้ที่ปวารณาตัวเข้ามาทำงานเพื่อดูแลผู้เจ็บป่วยให้บรรเทาจาก ความป่วยไข้ และยืดระยะเวลาในการมีชีวิตอยู่ให้ยืนยาวขึ้น ดังพระราชดำรัสของพระราชบิดาที่ว่า “ขอให้ถือประโยชน์ส่วนตน เป็นที่สอง ประโยชน์ของเพื่อนมนุษย์ เป็นกิจที่หนึ่ง”
เพราะฉะนั้น การงานที่ต้องดูแลเพื่อนมนุษย์ที่อยู่ในสถานะยากลำบาก เพราะความเจ็บป่วยนั้น จึงไม่ใช่หน้าที่การงานที่เข้ามาทำเพียงเพราะหน้าที่เท่านั้น แต่นี่คือการงานที่ต้องการหัวจิตหัวใจของความเป็นมนุษย์ในการดูแลเพื่อน มนุษย์ด้วยกัน กว่า ๒๐ ปี ที่ “กานดาวศรี” เลือกเดินบนเส้นทางวิชาชีพพยาบาล จากวันที่เธอเลือกเข้าสู้วิชาชีพนี้ เพียงเพราะต้องการดูแลผู้ป่วย ด้วยความรู้สึกอยากช่วยเหลือผู้อื่น แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป วันนี้ การงานของเธอกลับกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต และเธอก็ทำมันจากหัวใจของความเป็นมนุษย์ มิใช่เพียงเพราะความรับผิดชอบที่มีต่อวิชาชีพเท่านั้น
“กานดาวศรี” พยาบาลประจำฝ่ายรังสีรักษา ของโรงพยาบาลสงขลานครินทร์ จ.สงขลา ผู้ที่ทำมากกว่าการรับเรื่องและซักประวัติของผู้ป่วยที่มารับการฉายแสง ผู้ป่วยที่เข้ารับการฉายแสงที่นี่มีทั้งที่ป่วยในระยะเริ่มต้น และระยะสุดท้าย ผู้ป่วยระยะสุดท้ายนี่เองที่เธอจะเข้ามาดูแล ไม่ใช่รักษาอาการทางกายแต่เป็นการดูแลทางใจ เข้าไปเตรียมความพร้อมให้ผู้ป่วยก่อนที่เขาจะต้องเผชิญกับความจริงที่จะเกิด ขึ้นในอนาคต การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย เพื่อให้พวกเขาเผชิญหน้ากับความตายอย่างสงบ หรือการมรณานุสติ เพราะทุกชีวิตต้องจากโลกนี้ไป ไม่วันใดก็วันหนึ่ง แต่สิ่งที่สำคัญนั่นก็คือเราจะจากโลกนี้ไปด้วยจิตที่มีสติรู้อย่างไร และความเจ็บป่วย ก็ไม่ใช่เรื่องของผู้เจ็บป่วยกับโรคเพียงลำพัง คนป่วยหนึ่งคน คือความทุกข์ ความยากลำบากของอีกหลายคนรอบข้าง และช่วงเวลาก่อนหมดลมหายใจจะสั้นหรือยาวนานเท่าใด ทุกคนเหล่านี้จะผ่านไปได้อย่างไร
นั่นคือ สิ่งที่พยาบาลอย่าง “กานดาวศรี” ถือเป็นหน้าที่ที่ต้องเข้าไปดูแลอย่างเต็มความสามารถ สิ่งที่เธอทำมาตลอดเวลากว่า ๒๐ นั้น อาจไม่ใช่ความคาดหวังจากหน้าที่พยาบาลอย่างเธอ และเธอก็ไม่ได้ทำตามความคาดหวังของใคร แต่สิ่งที่เธอทำนั้น เธอทำด้วยหัวจิตหัวใจของความเป็นมนุษย์ ไม่ดูดายต่อความเดือดร้อนของเพื่อนมนุษย์ และเธอกลับขอบคุณผู้ป่วยเหล่านั้นที่เปิดโอกาสให้เธอได้ทำความดีในทุก ๆ วันที่ยังมีลมหายใจอยู่ พบกับเรื่องราวของพยาบาลประจำฝ่ายรังสีรักษา และร่วมหาคำตอบว่าอะไรที่ทำให้คนคนหนึ่งรักเพื่อนมนุษย์ได้อย่างไม่มี เงื่อนไข “กานดาวศรี” พยาบาลแม่พระ
เพราะฉะนั้น การงานที่ต้องดูแลเพื่อนมนุษย์ที่อยู่ในสถานะยากลำบาก เพราะความเจ็บป่วยนั้น จึงไม่ใช่หน้าที่การงานที่เข้ามาทำเพียงเพราะหน้าที่เท่านั้น แต่นี่คือการงานที่ต้องการหัวจิตหัวใจของความเป็นมนุษย์ในการดูแลเพื่อน มนุษย์ด้วยกัน กว่า ๒๐ ปี ที่ “กานดาวศรี” เลือกเดินบนเส้นทางวิชาชีพพยาบาล จากวันที่เธอเลือกเข้าสู้วิชาชีพนี้ เพียงเพราะต้องการดูแลผู้ป่วย ด้วยความรู้สึกอยากช่วยเหลือผู้อื่น แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป วันนี้ การงานของเธอกลับกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต และเธอก็ทำมันจากหัวใจของความเป็นมนุษย์ มิใช่เพียงเพราะความรับผิดชอบที่มีต่อวิชาชีพเท่านั้น
“กานดาวศรี” พยาบาลประจำฝ่ายรังสีรักษา ของโรงพยาบาลสงขลานครินทร์ จ.สงขลา ผู้ที่ทำมากกว่าการรับเรื่องและซักประวัติของผู้ป่วยที่มารับการฉายแสง ผู้ป่วยที่เข้ารับการฉายแสงที่นี่มีทั้งที่ป่วยในระยะเริ่มต้น และระยะสุดท้าย ผู้ป่วยระยะสุดท้ายนี่เองที่เธอจะเข้ามาดูแล ไม่ใช่รักษาอาการทางกายแต่เป็นการดูแลทางใจ เข้าไปเตรียมความพร้อมให้ผู้ป่วยก่อนที่เขาจะต้องเผชิญกับความจริงที่จะเกิด ขึ้นในอนาคต การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย เพื่อให้พวกเขาเผชิญหน้ากับความตายอย่างสงบ หรือการมรณานุสติ เพราะทุกชีวิตต้องจากโลกนี้ไป ไม่วันใดก็วันหนึ่ง แต่สิ่งที่สำคัญนั่นก็คือเราจะจากโลกนี้ไปด้วยจิตที่มีสติรู้อย่างไร และความเจ็บป่วย ก็ไม่ใช่เรื่องของผู้เจ็บป่วยกับโรคเพียงลำพัง คนป่วยหนึ่งคน คือความทุกข์ ความยากลำบากของอีกหลายคนรอบข้าง และช่วงเวลาก่อนหมดลมหายใจจะสั้นหรือยาวนานเท่าใด ทุกคนเหล่านี้จะผ่านไปได้อย่างไร
นั่นคือ สิ่งที่พยาบาลอย่าง “กานดาวศรี” ถือเป็นหน้าที่ที่ต้องเข้าไปดูแลอย่างเต็มความสามารถ สิ่งที่เธอทำมาตลอดเวลากว่า ๒๐ นั้น อาจไม่ใช่ความคาดหวังจากหน้าที่พยาบาลอย่างเธอ และเธอก็ไม่ได้ทำตามความคาดหวังของใคร แต่สิ่งที่เธอทำนั้น เธอทำด้วยหัวจิตหัวใจของความเป็นมนุษย์ ไม่ดูดายต่อความเดือดร้อนของเพื่อนมนุษย์ และเธอกลับขอบคุณผู้ป่วยเหล่านั้นที่เปิดโอกาสให้เธอได้ทำความดีในทุก ๆ วันที่ยังมีลมหายใจอยู่ พบกับเรื่องราวของพยาบาลประจำฝ่ายรังสีรักษา และร่วมหาคำตอบว่าอะไรที่ทำให้คนคนหนึ่งรักเพื่อนมนุษย์ได้อย่างไม่มี เงื่อนไข “กานดาวศรี” พยาบาลแม่พระ
ความคิดเห็น